Masal-sı

Herşey sanki bir varmış, bir yokmuş. Cinler severmiş eski hamamları ve cirit oynamayı. Zamanın evveli içre, kalbur saman içre ( ne ilgisi varsa artık ..) Uzakmış bi ülke. Çook uzakmış. İnsanları mutluymuş. Ortalama bi masaldaki kadar mutlu. Ve ortalama masallardaki gibi bi kralları varmış. Adilmiymiş, değilmiymiş, Çocuğu varmıymış, bi gün hasta olmuş mu, sonra cadılar kıskanmış mı bu kralıda, Ya da kralın karısı bi cadımıymış ... prensesi pamuk. Bilmiyorum bunları. Ben sarayları sevmem çünkü. Hiç saraya uğramadım masal boyu. Saraylar çok ışıklı bol gölgeli, şüphe, kuşku yuvasıdır. Her şey pahalı bi değersizliğe gömülüdür. İnsanları kudurtan pahalar dolusu değersizler mezarlığı saraylar. Bi kusuru örtmek için bunca süslenen başka bi mekan var mıdır?
Bi çocuk varmış, yanakları kocaman, elleri küçücük. Severmiş çiçekleri okumayı, bulutları yazmayı. Çimenleri boyamayı severmiş. Rüzgarı yakalamayı. Güneşe "bö" deyip bulutların ardına kaçırmayı. Ama en çok annesini ... Onun kocaman sert yorgun ellerine dayayıp yüzünü uyumayı severmiş. Duamsı masallarını rüyasında görmeyi severmiş. Bi de mercimek çorbasını. Mecimek çorbaları annesi kokarmış, ya da annesi mercimek çorbası gibi:)
Çocuk bi gün yanlışlıkla büyümüş. Çok mu çorba yemiş, çok mu uyumuş, çok mu okumuş çiçekleri, boyamış çimenleri. Çok mu korkutmuş güneşi ne, bi gün kocaman olmuş elleri; yanakları küçücük. Gülüşleri silinivermiş yanakları küçülünce. Çocuk bi gün yanlışlıkla büyümüş ve kaybetmiş annesi kokan mercimek çorbasının lezzetini, kaybetmiş mercimek çorbası kokan annesini.
Üflemiş bulutlara , güneş cascavlak kalmış "bö"lerin korkusunda. Yumruklamış rüzgarları acıyla.Toprağı kaldırmış ayağa. Bi çocukluk boyu boyayıp durduğu çimenleri yolup yolup annesine örtmüş, hayatla arasına set olsun diye ... Yer açmış anacığına geçmiş zaman aralığında.
Çocuk bi gün kocaman elleri çökmüş soluk yanakları, içinde mercimek kokulu bi anne hasretiyle çimenleri eze eze eşelemiş hayatı, uzaklaşmış zamandan.
Çocuk bi gün derinlerde bi yerlerde annesine rastlama ihtimalini umarak içine kaçıvermiş. Çocuk bi gün ...

*Bu yazının müziği: Enya-Only Time