yazacak ne kaldı.

İnsan yoldaymış. yalnızmış. Ağaçlar ve çiçeklere rağmen, bulutlar ve güneşe rağmen yalnızmış. İnsan gözleriyle tutunuyormuş hayata. Gördükçe biliyorum sanıyormuş. Gördükleri içine işliyormuş. İnsan kokladıkça, insan bildikçe, insan duydukça içine girmiş kainat. Dışını bulamamış. Bi sürü olmuş gün geçtikçe. Bazı bazı içine batmış. Bazı bazı kanamış. Bazen unutmaya çalışmış içini. Dışını bulamamış ama... Herşey varmış da bi kendi yokmuş sanki. Giderek başkalaşmış. İnsan nerdeymiş.İnsan kimmiş. Kime göreymiş. Neymiş... Bi sürü soru çıkmış ortaya. İçine sığmıycak kadar büyükmüş hepsi ama. Dışında kalmış. Bi soru işaretine yansıyınca gövdesi. Bi soru işaretinde görünce kendisini. İnsan bi soru işareti formunda. Biraz yok gibi bulmuş dışını. İnsan gördükçe, insan bildikçe,insan duydukça dışını... İçine kaçmış. falan filan feşmekan.

Yorumlar

Hacer dedi ki…
kaçırmış ama önceee:P
N. Sevim dedi ki…
Güzel Yazı. İyi iş;)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cık cık...