Yaratıcı Çocuk Etkinlikleri, Ya da Kendini Ruhunun Kollarına Bırak;)

:) Bu bizim bi dersimiz. Az sonra girecez o derse. Demiştim di mi, büyüklerin çocuklardan tek farkı belki de, sınırlarına hapsolmaları. Kaygılar eklendikçe insan büyümüş oluyor. Ayıp olur lar, ne derler fısıltıları, rezil olurum kaygıları, vs vs. Oysa hepsi güzel tadlar bunların. Yüzümün kızardığı anlarda mahcubiyyetsel bi tebessüm geliyoya hani aynı mekana, kendimi saçları keçi kulak tombul, haylaz bi çocuk sanıyorum. Yaşamak lazım. Bunları artık yaşayamam diye tavan arasına attıklarımız, asli zenginliklerimiz. Giderek öldürüyoruz hayatımızdan çıkardığımız duygularla kendimizi. Kaygıların zalim elleri yani, hayatımızı heyecanlı, güzel, keyifli kılacak şeylerin boğazındaki eller. Uff çekil bre, defol burdan:) İçimden geldiği gibi diyorum işte oh olsun. İçimdekine küsmüyorum. İçimdekine bayılıyorum;) İçimdekine sırtımı dönmüyorum. Kaldırım taşlarının ritmine kaptırıyorum ayaklarımı, kocaman pabuçlarım çizgileri aşsa da... :P Şimdi gideceğim. Az sonra ders başlıycak. Tüm smokinlere ölüüüm diycem:P Bilimum gravatları çekicem topaç yapıp sahiplerini. fırıl fırıl dünya ne güsel:P Abarttım di mi:) Tamam tamam bi dahaa yapmiycam, hemen nie kapatıyosun ki sayfayı. Yaratıcı çocuk etkinlikleri derken azıcık ileri gittim sanırım:P O zmn kendini ruhunun kolllarına bırak;)Gidiyorum. elele tutuştuk. Önce ruhum kaygıların sağına baktı, ben gamsız gamsız soldaki korkuları seyrettim.Kocaman, gürültülü ve zehirli gaz fışkırtan, komik canavarları:P sağa koşturdular bakışlarımı. İlerledik. Ruhum ellerimdeyken, ellerindeyken ellerim, zaten hep güvendeydik. Gidiyoruz işte, yollar bizim. Ve güvenlik dediğim şey sadece içimde.