Unutmadım seni canıııım. Ama gelemedin işte. Bi önceki yazıya baktım da senden kastımın sen olduğu anlaşılmazsa pek bi ukala görünebilirim, belki de göründüm. Belki de ondan kimse ses vermek istemedi. Belki de okumadılar bile. Bu belkiler pek bi kalabalık oldular, neyse. Sen dediğim blogcağızımdı, genelde öyle oluyor. O olduğu zamanlar ben offline oluyorum:P İşi güncelliyeyim, bu konu burda kalsın.
Oruç ve ben sarmaşdolaşız. O beni tuttu ben onu tuttum. Ama yer hizasında tutuştuk. Birlikte iftara değin yuvarlanıyoruz:P Kuzulu analar için oruç çoook başka bişiymiş. Hayatımın hiç bi evresinde açlık bu evredeki kadar incitici olmamıştı. Belkide onun beni en iyi terbiye edeceği zaman bu zamandır. Evet evet öyle. Bi kaç saat önce merkezdeydim:P (üst kat- yani enn büyüklerin hanesi) Bıdık yeğenler ne tür haylazlıklar eda etseler benim avazımı -hatta çıtımı bile- duyamadılar. Bi ara derin bi soluk alıp "esraaaa" die fısıldadım:P sesin şiddeti düştükçe etkisi de azalıyor a, bıdık aldırmadı. Hem sesi böle az çıkan birinin ne gibi bi zararı olabilir ki, di mi:) Böyle işte.
Şimdi gidip evimi saran karıncaları kovalıyacağım. Sonra buluşuruz yine;)

Yorumlar

Siyah elma dedi ki…
Allah yardımcın olsun bacım :)
Kuzularla oruç bazen sandığımızdan da yorucu olabiliyor. :)
Benim en çok; kötü bir alışkanlık tarafından sarmalandığım dönemlerde, moralim yerlerde sürünürdü ve gıkım bile çıkmazdı.
Hamdolsun geçti o günler şimdi.
hulofera dedi ki…
hayırlı ramazanlar hacer, Allah gücünüzü kuvvetinizi yerinde eylesin inşallah :)
Hacer dedi ki…
Amiin bacım:)cümlemizin.

Hayırlı ramazanlar Fikriye. Amiin cümlemizin;)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cık cık...