Kayıtlar

Mutlu sonlar ne kadar göreceli ... Güzel dediklerimiz bazen ne kadar feci şeyler olabiliyor böyle (bu cümle o babdan(!) ) Bi film izliyosun, çok sıkı emek görüyosun, hakikatli bi oyunculuk, çarpıcı bi hikaye, fazlasıyla canını yakıyo, isyanını uyandırıyor. Filim sonunda gözlerini silerken " çok güzeldiiii ..." demek avazımı çağırıyor. Kendimi mazoşist, bazen duyarsız, manyak, gereksiz ve ucube hissettiriyor. "Beğendin mi?" diyor ... "çok fecii .." diyorum. İçimdeki sızıya uyan cümlelerle ... O anlamakta zorlansa da beğenip beğenmememi (çünkü o olaya sadece senaryo die bakıyor...) ben içime ters düşmediğim için daha normal görünüyorum gözüme. Karışık mı oldu? Filimler senaryo değil! En azından pek çoğu. Yaşanmış benzerlerinin gölgeleri ... Ve asıllarının içinde olmasam da (hamdolsun) bu gölgeler ruhumu acıtıyor. Onlara altın portakal veremiyorum; içimdeki isyanım büyüyor vahşilere.

Sonra günler geçmiş geçmiş, 30 güne dayanmış, geri sayım başlamış. Erken mi? Şimdi sıfır kutsal sayı. Sıfıra en yakın sayı en uzağa göre daha şirin, daha hoş. ı love you ziro :P

Buzlukta bi tepsilik börek var. Durup durup zihnimde onu pişirme düşüncesi yakalıyorum. Sonra "onu pişirmiyeyim, lazım olur ..." diyip vaz geçiyorum. Çok sürmüyo, unutup pişirilmiş börek hayaline dönüyorum. Ne börek ama he! Aklımdan çıkamıyor:P Mideme girmeden ona ve bana rahat yok.

Anne bana şeker al Soluğumla dağılsın tadı Yapışsın en acıyan yanlarına ruhumun Yapış yapış tadlansın Yapış yapış çocuk olsun içim Yapış yapış parmaklarım, ellerim Anne bana bebek al Kucağıma sığınsın Kucağımda ısınsın Şefkatim yansısın gözbebeklerinde Mutluluğum, yanaklarına al al bulaşsın Anne desin, mama desin, uyusun Anne hep benimle kal Bana şeker al Bebek al Oyunlarımı seyret, hayallere dal Sen bana bakarken yürüsün hayat Ellerim ellerinde... Hadi hep benimle kal

Bu hafta sonu misafir umuyordum. Demişti oysa kesin olmadığını. Neyin kesin olduğunu söylemese de, hazırlanmayayım diye:) ... Cumadan hazırlandım. İki gün bekledim:S Gelemedi. İkramlıklardan - ki şuan hiç biri mevcut değil:)- etimek tatlısını bu kez kazara değiştirdim. 14 etimek alan tepsim için şerbeti çoğaltmayı unuttum. Daha hafif bişi oldu. Bundan sonra öyle yapıcam. Yalnızlıktan yakınan birine ne demişti, A.Türkkol: "Ya Allah seni kendiyle başbaşa bırakmayı dilediyse..." Yalnızlıktan yakınanlara ...

Zamanın ıssızında takıldım kaldım Ellerin uzaktı, sesin uzaktı Soluğum tıkandı nefessiz kaldım Yar dedim, gel dedim yollar uzaktı Bir parçan kalmış burda içime aldım Yarım kaldın içimde, tamın uzaktı Gurbet oldu evim, afaka daldım Evimi yuva yapan Ruhum uzaktı. Zamanın ıssızında takıldım kaldım Yar dedim, gel dedim, yollar uzaktı.

Çok bunaldım. Azıcık, hayır hayır, biraz daha fazla, yalnız kalmak istiyorum. Ama kalamıyorum da. O zaman istemiyo muyum? Bilmeeem. Yanımda olsun, ama ben azıcık kontrol vazifemi devredeyim, he? Az kaldı ... Azıcık sesi çıkmasa meraklanıp ben peşine düşüyorum. Uyurken bile bi süre sonra yanında bitiyorum. Bi de, bazen komik geliyo, o uyurken fotoğraflarına bakıp onu özlüyorum. Çok güzel:) Çok şeker. Çok minik. Bıdık!

Bayramın birinci günü. Kapımı tıkırdatan ve bayran tebriği bahanesinin arkasında, önünde, sağında, solunda duran miniklere vermek için şekerliği, şekerleri hazırladım. İkindiye değin sorunsuz bi şekerleşme(!), pardon(!), bayramlaşma yaşadık. İkindiden sonra kapımı tıkırdatan 5-6 ilkokul çağı cengavere şekerliği kapıp kapıyı açtım. Bayramımı tebrik edip şekerliğe daldılar. Birer avuç almışlardı ki arkamdan uzanıp dışarıyı görmeye çalışan yarucuğum yere düştü dışarının sarsıntısından(!) (Kapıyı dar tutuyordum; bıraksam içerdeler(!)) Bu esnada bi ziyaretçinin ayağı nedense hep kapı arasına düşüyordu. Bi kaç kez uyardım. Neyse... Bıdığıma bakmak için kafamı bi çevirdim ki tabağa saldırdılar. Zor tutuyorum, o kadar! Şekerler yerlere döküldü. "Sakin olun oğlum" filan dedim gayri ihtiyari a baya garip oldum. Bi sürü de gürültü... kıkırdayıp itişerek yerdekileri tabaktakileri kapışıyolar. Bi yandanda içeri basıp duran çocuk "yenge valla ben daha hiç almadım" filan diyo. Ard

Gövde bölgesinde bulunan kaslar arasında istemli denetimin en yavaş kurulduğu kaslar boşaltım kaslarıdır. Bağırsak denetimi idrar kesesi denetiminden önce gelişir. Gelişimin sırası genel olarak: -Geceleyin bağırsak denetimi. -Gün boyu bağrsak denetimi -Gün boyu idrar kesesi denetimi. -Geceleyin idrar tutabilme şeklindedir. 15.i aydan itibaren çocuklar altlarının ıslandığını farkedebilirler. 18-2 yaş arasındaki dönemde çoğu çocuk dışkısını yaptığını annesine haber verir. İki buçuk yaşına gelmiş kızların %90'ı, erkeklerin %80 çişinin geldiğini haber verir. 3yaş dolaylarında ise çocuklar kendi başlarına tuvalete gidebilir.(alt ıslatma dört yaş sonrası sorun olarak görülür) Çocuk tuvalet eğitimi için yeterli olgunluğa erişse bile eğitim süreci-hızı diğer akranlarıyla farklılık gösterebilir. Eğitimde temel alınacak noktalar kazandırılmak istenen davranıştaki kesinlik, kararlılık ve netliktir. Bundan kasıt çocuğun eğitim başından sonuna değin beze geri döndürülmemesi, gece ve gündüz için

Takibettiğim bi kaç anne-çocuk blogunda bahsinin geçmesi, bende, okulda bana anlatım konusu olarak verilen bu mevzuyuu hatırlama ihtiyacı doğurdu (breh breh(!) ) Ne ise işte:) Sanki bu işin saadece yaşla ilgili olduğu düşünülüyor. İşe eksik başlamak da meseleyi uzatıp zorlaştırıyor. Uzmanlar (yazı sonunda adları geçecektir:) )tuvalet eğitiminin zamanın ve biçiminin doğru seçilmesinin önemini ünlüyor. Çocuğunuz Tuvalet Eğitimine Hazır mı? Tuvalet eğitimine başlarken aile şunlara dikkat etmeli: 1-Uygun Yaş: Eğer çocuk 20 aylık olduysa tuvalet eğitimi için gerekli olgunluğa erdiği düşünülebilir. Ancak bazı çocuklar bu olgunluğa daha erken, bazıları daha geç ulaşabilir. Ebeveyn bu olgunluğu anlayabilmek için şu ölçütlerden faydalanabilir: a) Mesane kontrolü ne düzeyde? b) Bedensel gelişimi uygun mu? c) Zihinsel gelişimi nasıl? a) Mesane kontrolünün kurulma koşulları: -Çocuğunuz çişini gün boyu defalarca az az yapmak yerine bir kaç kere ancak yeterli miktarda yapabiliyor mu? -Genellikle bir

:) Canım bi sonbahar ağacı yapmak istedi. (paint) Bu benim sonbahar ağacım olsun. Bana poz verdi die değil. Bi yokuşun ucunda yapayalnız kaldı die ... Yazık.