I
Bi adam vardı, alnı ova , gözleri vadi de pınar, burnu karlı bi dağ gibi görkemli. Yamacından çıkmayı gözün alırsa, vadide ışıldayan güzelliği görebilirdin a, yamacına çıkmaya göz lazım. Hasılı yamacına çıkmaya gözü olmayanlar yüzünden vadide ışıldayan pınar şahit bulamadı güzelliğine. Sonra işte öyle oldu. Gerisini yazmayınca bi yazıcı, kahramana ne olursa o oldu. Kala kaldı yani bi yazının başında. Sonuna gitmekten daha iyiydi bence a, adam başında dururken bi yazının heveskar, ateşli, hatta giderek cüretkar. Azıcık uzasa sonrasızlık, çıkıp paragraf başına önünü kesecek kalemin! Yazıcı yıllanmış, kül yutar mı? Ancak burnuna tırmanınca görülebilecek gözleri olan bu adamı zaten gözü hiç tutmamıştı ya, bıraktı. Yuvarlandı yazının sonuna doğru, yuvarlandı... Aa, zaten saat çook geçti. Ya da çok erken. Yazmak saat kaç gibi yapılan bi eylemdi? Saat kaç olunca uygundu bi yazı yayınlanmak için? Sonra saat kaçtı? Kaçtı? Kaçtı!
Bebeğin isyanı (!)
Annem beni ballı kaymak sanıyor Isırıyor küçük topuklarimdan Minik kuzum, sekerim, fıstığım diyor İki lafından biri beni ham yiyor "nar gibi kokuyor", "bal gibi tatlı " "kiraz gibi dudakli", " çilek yanaklı" "parmakları bı lokma, kolları dişlik" "ensesine bı bak, kaymağı katlı" Lütfen söyleyin anacigima Öpsün, koklasin, beni hep sevsin Tamam kabulümdur, yine ham desin Ama nolur ya, beni yemesin!
Yorumlar