Yazmak İçin Bişeyler Yazamaya Çalışırken Ne de Abuk Şeyler Yazabiliyorum Ben

Sonra işte öyle. İhmale gelmiyo hiç bişiy. En ufağından en büyüğüne kadar her iş oldukça zaman, kaldıkça ilgi, aldıkça da özen istiyor. Veriyor muyum? Ehhh ,işte ... Bazıları nasipli, bazıları kadim birer dilenci. Nasır tutmuş yüzleri hala tebessüm bekliyor; aldırmıyorum. Aslında aldırmak istiyorum tabi. Ama bilmiyorm ki bu nevi müdahaleler caiz mi ... Sonra bi müdahale kadar aldırma azmi olsa şahsımda zaten ol eşya (şeyler anlamında) dilenciliğe düşmezdi, he mi? He. Eeee ... Eeesi böyle işte bacım. Çay ilgisizlikten buza dönmüş , üzüm çürümüş ve ekmekte kurumuştur. Sonra gözler uyku , ayaklar uzartılacak yüksek zemin beklerler. Azıcık kulak versem -ki hiç heveslenmesinler vermem, bende de bi çift var- daha neler neler ister. İçimde sıkıntı olan tek edilemiyen edilgen balkondaki purçaklı fındık. odunlaşmış purçaklarından ayıklanacak. Muhtemelen lokumları ayrılacak ve eve kazandırılacak. Fındık lokumu diyince yine aklıma geldi işte. Dedemmiydi ... Ben ufakken uzatmıştı bu lokum olmuş diye kara bi fındığı... Ben de yalanarak fındığı kırmış ve ağzıma atmıştım. Böğğğğ. Sadece saydamlaşmış halini lokuma benzetiyolarmış meğer. Tadı bildiğin çürük.
Öyle yani.