Bi tür yılbaşı yazısıdır.
Bu yılda böyle geçtiii, güzel sözlü sevgiliii
Aşka ümide doğru kanatlı günlerimiiz,
Dara dara dam...
Sadece "bu yıl", "geçti" kelimeleri için yazılmış bi şarkı. aynı sebeble akla geldi zaten. Hakikaten de geçti. Bi yıl geçtikten bi kaç gün sonra bi yaş da bitiyor benim için. Noel anlamını değil, doğum yıldönümü anlamını yüklenmiş yılbaşlarım. E zaten müslümanım. :) Ve ne güzel anlatıyorum, ve ne basit! Anasınıflarında okunabilir tümce namıyla namlanacak satırlarım(!) a, bi sürü imla- yazım hatası o da olamaz.
Aklıma geliverdi, bi dönem yayınevlerine test kitapları hazırlayan bi adem blogumdaki benim hoşnut olduğum (içten içe gurur duyduğum!) bazı yazılarım için (eskidendi çooook eskideen) çok hatalı ve anlaşılabilmez nitelemesi yapmıştı. Öyle nitelendirmişti yani. Önce amaaan demiştim ama, sonra bi baktım iyi yerine ii, öyle yerine öle, zaman yerine zmn... (ve daha bi sürüüü şey) yazmamaya başlamışım. Sonra geçi tabi, aslıma, özden gelen yarım yamalak lisanıma(!) geri döndüm. Bu biraz anlattıklarımla ilgili olmalı, öyle hissediyorum. Ciddiyse yazdıklarım gravat takıyorum sanki. Hakikatte hiç takmadım:P Gravat diyince aklıma boynundaki sebebiyle boyun derisi kırışmış dili ve gözleri dışarı fırlamış kırmızı yüzlü bi adem geliyor, tamamen hayal mahsülü. İmaj işte.
Yıl diyodum, geçti diyodum... Geçmişimizin kötü hatırasını nedametle setredip anımızı kirletmesine izinver(e)meyelim. Geçmişimizin güzellikleri sıradanlaşmasın, süregelsin, hep aynı çoşku ve tazeliğini korusun diye niyaz edecektim. Ettim.
Aşka ümide doğru kanatlı günlerimiiz,
Dara dara dam...
Sadece "bu yıl", "geçti" kelimeleri için yazılmış bi şarkı. aynı sebeble akla geldi zaten. Hakikaten de geçti. Bi yıl geçtikten bi kaç gün sonra bi yaş da bitiyor benim için. Noel anlamını değil, doğum yıldönümü anlamını yüklenmiş yılbaşlarım. E zaten müslümanım. :) Ve ne güzel anlatıyorum, ve ne basit! Anasınıflarında okunabilir tümce namıyla namlanacak satırlarım(!) a, bi sürü imla- yazım hatası o da olamaz.
Aklıma geliverdi, bi dönem yayınevlerine test kitapları hazırlayan bi adem blogumdaki benim hoşnut olduğum (içten içe gurur duyduğum!) bazı yazılarım için (eskidendi çooook eskideen) çok hatalı ve anlaşılabilmez nitelemesi yapmıştı. Öyle nitelendirmişti yani. Önce amaaan demiştim ama, sonra bi baktım iyi yerine ii, öyle yerine öle, zaman yerine zmn... (ve daha bi sürüüü şey) yazmamaya başlamışım. Sonra geçi tabi, aslıma, özden gelen yarım yamalak lisanıma(!) geri döndüm. Bu biraz anlattıklarımla ilgili olmalı, öyle hissediyorum. Ciddiyse yazdıklarım gravat takıyorum sanki. Hakikatte hiç takmadım:P Gravat diyince aklıma boynundaki sebebiyle boyun derisi kırışmış dili ve gözleri dışarı fırlamış kırmızı yüzlü bi adem geliyor, tamamen hayal mahsülü. İmaj işte.
Yıl diyodum, geçti diyodum... Geçmişimizin kötü hatırasını nedametle setredip anımızı kirletmesine izinver(e)meyelim. Geçmişimizin güzellikleri sıradanlaşmasın, süregelsin, hep aynı çoşku ve tazeliğini korusun diye niyaz edecektim. Ettim.
Yorumlar