Ama hepsi masalmış.

Biri varmış, iki olmayı bilmezmiş. Ne gelse civarına hamuruna katar kendiyle yoğururmuş iyiden. O mu diğeri, beriki mi kendi kimse bilmemiş.
Biri varmış avazına ram imiş. Ne çıksa sesine bürülü, o oluverirmiş. Dili donatırmış, kuşatırmış inceden benliğini.
Biri varmış, ne duymuş ne söylemiş, düşünmüş ha düşünmüş. Sayılara takılmış aklı. Bir o muymuş, İki şu muymuş, üç bu mu, derken yorulmuş. İrtifa kaybeden ruhu eksi bilmem kaçta donmuş.
Biri varmış, mışlara düşmüş içi. Ah keşke demiş içten. Hep mış demiş, miş demiş, mışıl mışıl uyumuş.
Biri varmış, sonra biri daha ,sonra diğerleri...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cık cık...