...

İçimden konuşuyorum. İçimden çıkıyor sesim. İçimden çıkmıyor ama nedense sesime bulaşan onca duygu, onca sevinç, üzüntü...
Kendimdekini ifadede zorlandığım anlarda sıkça hayali bi ısbat mahkemesi kurardım zihnimde. Sabitleyip hedefimi mecbur bırakırdım dinlemeye beni. Bendekini kabulden başka şans bırakmayan acımasız bi mahekemede pişmanlık dilerdim onun için son celsede. Olmadı hiç bi zaman. Ayna bulmadım bende. Pişman olmadan içime bakacak, pişmanlık duymadan beni okutacak bi hedef görmedim.
...
Buruşturup atsam diyorum canımı acıtan yerlerini zamanın.
Seller akıtsam üstünden acının
Ya da koca bi ateş peydahlasam içimde, yaksam.
Koparıp atsam benden.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cık cık...