Mutlu sonlar ne kadar göreceli ... Güzel dediklerimiz bazen ne kadar feci şeyler olabiliyor böyle (bu cümle o babdan(!) ) Bi film izliyosun, çok sıkı emek görüyosun, hakikatli bi oyunculuk, çarpıcı bi hikaye, fazlasıyla canını yakıyo, isyanını uyandırıyor. Filim sonunda gözlerini silerken " çok güzeldiiii ..." demek avazımı çağırıyor. Kendimi mazoşist, bazen duyarsız, manyak, gereksiz ve ucube hissettiriyor. "Beğendin mi?" diyor ... "çok fecii .." diyorum. İçimdeki sızıya uyan cümlelerle ... O anlamakta zorlansa da beğenip beğenmememi (çünkü o olaya sadece senaryo die bakıyor...) ben içime ters düşmediğim için daha normal görünüyorum gözüme.
Karışık mı oldu?
Filimler senaryo değil! En azından pek çoğu. Yaşanmış benzerlerinin gölgeleri ... Ve asıllarının içinde olmasam da (hamdolsun) bu gölgeler ruhumu acıtıyor. Onlara altın portakal veremiyorum; içimdeki isyanım büyüyor vahşilere.
Karışık mı oldu?
Filimler senaryo değil! En azından pek çoğu. Yaşanmış benzerlerinin gölgeleri ... Ve asıllarının içinde olmasam da (hamdolsun) bu gölgeler ruhumu acıtıyor. Onlara altın portakal veremiyorum; içimdeki isyanım büyüyor vahşilere.
Yorumlar