Çok istediğimi sandığım bazı şeylere hiç ihtiyacım olmadıgını nedense hep o çirkin manzaradan sonra anlıyorum ; kapıyı suratıma çarparken dil çıkarıp nanik yapıyorlar . Sonra ben ve keşkelerim oturup zirliyoruz. Ne zaman büyürüm acaba? Nolur , bi 34 yıl daha sürmesin !
Bu blogdaki popüler yayınlar
Her seferinde yeni şifre buluyorum. Ne sıkıcı. Şimdi sor şifre ne diye, yine bilmiyorum, iyi mi? Ramazan dovulcusunun emegine yazık, bı kere bile uyandıramadı beni:p Bı de yan apartmanla aynı dairede yasıyor gibiyiz,(apt evet daire değil). Fisiltilari bile duyuluyor bea:s Dün gece benim kullandığım zil sesini kullanan biri yüzünden sahura baya erken uyandım . Bi dee noluyor bilmiyorum, kulağımdan ceke ceke yazıyorum . Eskiden parmaklarımı ısırırım fren tutmak için:p
Cık cık...
Ünlü bi yapı mağazasından güya duvarın boyasına zarar vermeyen yapışkanlı bi tablo askısı aldım. Mamül dışı yapışkan içi cırt cırt olan çift yüzeyli altı parçadan oluşuyordu. Kullanma talimatına sadık kaldım. Ama onlar bana ihanet ettiler. İki çifti duvarımdan bi parça boyayı da alıp görevlerinden istifa etti(!) Üçüncüsü tabloyla birlikte intihar etti(!) Amaaaan ... Ben de onları işten kovuyorum işte(!) Zaten bu kadar zararsız ve işe yarar bişiy olarak sunulması hayretmi celbetmişti. Şimdi canımı sıkan bu minik şeylere verdiğim 7 tl den ziyade duvarda yeşil yüzeyde sırıtan beyaz alçı zemin. Yamalı elbise gibi.
Yorumlar